ჯერ სულ პატარაა, მაგრამ… ეტყობა, უკვე შეეჭიდა ცხოვრების სირთულეებს.
შემართებით და ენერგიულად ასრულებს სამუშაოს.
გვერდზე ქალბატონი მიჰყვება, რომელმაც რამდენიმე თეთრი უნდა გადაუხადოს ტვირთის გადატანაში.
გზად ბაასობენ:
ქალი: -რატომ მუშაობ, არ სწავლობ?
ბიჭი: -ეჰ, რად მინდა სწავლა. ჯარში წავალ და რაც საჭიროა მანდ ვისწავლი. თუმცა ხანდახან კი დავდივარ სკოლაში.
ქალი: -ჯარში? ჯერ ხომ ძალიან ადრეა შენთვის?
ბიჭი: -მერე რა, მანამდე აქ ვიმუშავებ, როცა 18-ის გავხდები წამიყვანენ.
ქალი: -დიდი ხანია აქ მუშაობ?
ბიჭი: -უკვე 10 დღეა. მე და ჩემი ძმა ვეჯიბრებით ერთმამეთს, ვინ უფრო მეტ ფულს იშოვის…
გზად ხალხს ესალმება, უფროსებს დიდის მოწიწებით უძღვნის სალამს.
ქალი: -ეს ვინ არის, ვის მიესალმე?
ბიჭი: -ეს ფულს მიხურდავებს ხოლმე. შენ საიდან ხარ?
ქალი: -მე… მაღაზიაზე რომ გეუბნებოდი ხომ გახსოვს…
ბიჭი: -გამყიდველი ხარ?
არ აცდის კითხვაზე პასუხის გაცემას.
ბიჭი: -ხედავ, რამდენი ახალი “მეკაჭკეა”?
ქალი: -ბევრნი არიან?
ბიჭი: -კი, დღითიდღე მატულობენ, ეს მოხუციც ახალია…
პ.ს. დილის 10:37 … ბაზრიდან ამოსვლისას ვნახე ეს ბიჭუნა, ახლოს მისვლა ვერ გავბედე.
არ მინდოდა თავი უხერხულად ეგრძნო.
მესხიას ზუგდიდის სახელმწიფო სასწავლო უნივერსიტეტის სასწავლო პროგრამა ბეჭდური და ონლაინ გამოცემების რეპორტიორის პირველი კურსის სტუდენტი